ถุงกับข้าวกับความงามทางศิลปะ
นายเฉินถือถุงกับข้าวกำลังจะกลับบ้าน ในระหว่างทางพบงานนิทรรศการศิลปะสมัยใหม่จัดแสดงอยู่และดึงดูดความสนใจเขาเป็นอย่างมาก เขาจึงเข้าไปเที่ยวชมรอบนึงแล้วกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านจึงนึกขึ้นได้ว่าลืมถุงกับข้าววางไว้ที่งานนิทรรศการ จึงรีบร้อนกลับไปเอาคืน ผู้ดูแลงานนิทรรศการพอเห็นนายเฉินก็รีบเข้ามาจับมือ แล้วพูดว่า
ผู้ดูแลงาน : ท่านมาได้จังหวะพอดีเลย พวกเราตามหาท่านอยู่ตั้งนานน่ะครับ ทำไมท่านไม่เขียนชื่อแปะที่ผลงานของท่านล่ะครับ? ผลงานนี้อาจจะได้รับรางวัลใหญ่นะครับ!
นายเฉินรู้สึกประหลาดใจ จึงพูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ ว่า
นายเฉิน : อะไร...ผลงานอะไร? ถุงกับข้าวผมล่ะ? ผมซื้อมันมาเป็นอาหารเย็น...
คณะกรรมการที่อยู่บริเวณนั้นพูดอย่างอารมณ์ดีว่า
คณะกรรมการ1 : 555… ท่านไม่เพียงแต่เป็นศิลปินที่อัจฉริยะ ยังมีอารมณ์ขันอีกต่างหาก
คณะกรรมการอีกคนหนึ่งจึงพูดเสริมขึ้นว่า
คณะกรรมการ2 : ท่านมีพรสวรรค์จริง ๆ ดูนี่ซิ ปลากระป๋องกับขวดนมเปรี้ยววางอยู่ด้วยกัน มันช่างยอดเยี่ยมเลิศล้ำเสียนี่กระไร โดยเฉพาะข้างใต้ยังวางขนมปังอีก ยิ่งขับดุนให้เด่นยิ่งขึ้น ขนาดปิกัสโซ่ก็ยังทำไม่ได้ถึงระดับนี้
เหล่าคณะกรรมการต่างพากันแสดงความคิดเห็นอย่างออกรสชาติ แต่ว่านายเฉินยังคงมีสติสัมปชัญญะอยู่นิดนึง รีบพูดขึ้นว่า
นายเฉิน : ขอขอบคุณทุกท่าน คือผมจะต้องเอาถุงกับข้าวกลับบ้านแล้วล่ะครับ
ผู้ดูแลงานพูดอย่างตกใจว่า
ผู้ดูแลงาน : เอากลับบ้าน? เมื่อกี้มีคนให้ราคาสูงซื้อมันไว้แล้ว
นายเฉินตอบอย่างซื่อ ๆ ไปว่า
นายเฉิน : ผมซื้อกับข้าวถุงนี้มาแค่ 10 กว่าหยวนเอง
ผู้ดูแลงาน : เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แต่มันเป็นคุณค่าความงามทางศิลปะต่างหาก
ฟังคำพูดนี้แล้ว นายเฉินจึงรับเงิน 1000 หยวน มาอย่างสบายใจ
สำหรับอาหารค่ำมื้อนี้ นายเฉินกับภรรยาจึงไปกินมื้อใหญ่กันที่ภัตตาหารหรู
555 คือเรื่องนี้มันขึ้นกับรสนิยมจริ๊ง ๆ โดยเฉพาะอารมณ์ศิลปิน เงิน10 กว่าหยวน ก็อาจกลายเป็น1000 หยวนได้ ว่าแต่งานนิทรรศการนี่อยู่ที่ไหนอ่ะ จะเอาไปวางบ้าง ถุงกับข้าวก็มี ถุงขยะก็เพียบ(เอ่อ! อันนี้ล้อเล่น)
一袋食品与艺术的价值
陈先生提着一袋食品回家, 路边的现代艺术展览吸引了他。他进去逛了一圈, 回到家才想起食品袋忘在展厅了, 急忙回去取。
“您来得真巧, 我们找您大半天了。” 展览馆负责人一见到我就握住我的手说:“您怎么不在您的作品上标上自己的名字呢? 这可是能获大奖的作品啊!” 他莫名其妙, 结结巴巴地说:“什么……什么作品? 我的食品袋? 它是买来做晚餐的……”
“哈哈……”一位评委笑着说:“ 您不但是位杰出的艺术家, 还挺幽默的。”
另外一位评委接口说:“ 您简直是天才! 瞧这装鱼的罐头和装酸奶的玻璃瓶放在一起, 多巧妙的组合!”
“尤其是底部还摆着面包。毕加索也没能达到这一步!”
评委们纷纷发表意见。他还有一点儿理智, 急忙说:“ 谢谢各位, 我得把这袋东西拿回家了。”
“拿回家?” 负责人惊讶地说:“ 有人刚刚以高价买下了它”
“我买这袋东西只花了十几元。”我老老实实地回答。
“这不是钱的问题, 是艺术的价值!”
听了这话, 我心安理得地接过了 1000 元。
至于晚餐, 他和妻子到饭馆里大吃了一顿。
Translated: Zab Chinese Story
Source: Gao Xiao De Gu Shi
