คิดสักนิดก่อนพูด

คิดสักนิดก่อนพูด

     มีเจ้าของบ้านคนหนึ่งได้เชิญแขกเหรื่อมาทานอาหารที่บ้านของตน เมื่อถึงเวลา กลับมีแขกมาเพียงแค่ 3 คนเท่านั้น จึงพูดโพล่งบ่นออกไปว่า

เจ้าของบ้าน : นี่มันเกิดอะไรขึ้น แขกที่ควรมาแต่ดั้นไม่มา?

      แขก 3 คนเมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ ก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงหาข้ออ้างเดินไปที่อื่น แต่ทว่าหลังจากนั้น แขกที่เหลืออีก 2 คนก็ค่อย ๆ ทยอยเดินออกมาเหมือนกัน มาทางด้านเจ้าของบ้าน เมื่อไม่เห็นแขก 3 คนแรกเดินกลับเข้ามา เจ้าของบ้านก็โกรธหันไปพูดกับแขกคนอื่นที่เดินทางมาถึงที่หลังว่า

เจ้าของบ้าน : แขกที่ไม่ควรกลับดั้นกลับซะนี่

      ผลสุดท้าย เมื่องานเลี้ยงเริ่มต้นได้ไม่นาน บรรดาแขกเหรื่อก็ทยอยพากันมาลากลับ เจ้าของบ้านรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก 

เรื่องนี้ชี้ให้เห็นโทษของการพูดไม่รู้จักคิด เพราะฉะนั้น ก่อนพูดอะไรควรคิดพินิจให้ดี ความจริงแล้วเรื่องนี้ เป็นข้อสอบปลายภาคเทอม2ของเด็กป.2ของประเทศจีนเค้าโน้นหล่ะ แต่ความเจ๋งของมันอยู่ตรงที่ มันได้กลายมาเป็นข้อสอบHSKระดับ5 เมื่อประมาณกลางเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ใครที่ไปสอบอาจคุ้น ๆ อยู่บ้าง!!! 

考虑一下再说

                有位主人请客, 约定的就要时间到了,但是只来了三位客人,主人很着急,便自言自语道: 怎么回事，该到的还没到？三位客人一听此言，很不高兴，便找借口走了。而后，其他客人陆陆续续到齐了，但不见前三位客人返回，于是主人伤感地对客人说：不该走的又走了。结果，客人们在宴席开始不久，纷纷找借口告辞了。主人感到非常的尴尬。

Translated: Zab Chinese Story

Source : Chu Er Di Er Xue Qi Qi mo Kao Shi

คำแนะนำจากครูสาว

คำแนะนำจากครูสาว

     ณ เมืองแห่งหนึ่งได้มีการเปิดตัวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำหรืออะควาเรียมแห่งใหม่ เนื่องจากตั้งอยู่ทางเหนือของประเทศ ผู้คนต่างไม่เคยเห็นทะเลมาก่อน ดังนั้นจึงให้ความสนใจอยากรู้อยากเห็นอะควาเรียมที่เปิดใหม่นี่เป็นอย่างมาก แต่ว่า ค่าตั๋วที่จะเข้าอะควาเรียมนั้นตกใบละ 150 หยวน(ประมาณ 750 บาท) คนจำนวนมากต่างก็บ่นว่าค่าตั๋วแพง ดังนั้นปีแรกที่อะควาเรียมเปิดทำการจึงมีคนเข้าชมน้อยมาก ซึ่งอีกไม่นานก็น่าจะปิดตัวลง เพื่อที่จะแก้ไขสถานการณ์ที่เลวร้ายอันนี้ ผู้จัดการของอะควาเรียมจึงทำการลงโฆษณาทั้งในโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ และทำการสอบถามความคิดเห็นด้วยตนเอง หวังว่าจะช่วยชุบชีวิตของอะควาเรียมให้ฟื้นคืนกลับมา

       มีอยู่วันหนึ่ง มีครูสาวคนหนึ่งมาที่อะควาเรียม เธอพูดกับผู้จัดการว่าเธอสามารถทำให้กิจการของอะควาเรียมดีขึ้นมาได้

       ผู้จัดการก็ทำตามที่ครูสาวบอกทุกอย่าง คือ ไปทำการลงโฆษณาใหม่ที่สถานีโทรทัศน์ หลังจากนั้นหนึ่งเดือน ก็มีคนมาเข้าชมอะควาเรียมแน่นทุกวัน ซึ่งในจำนวนคนเหล่านี้ หนึ่งในสามเป็นเด็ก ๆ  และสองในสามก็เป็นพ่อแม่ผู้ปกครองที่พาลูกหลานมาเที่ยว หลังจากนั้นอีกสามเดือน อะควาเรียมที่เดิมทีขาดทุนย่อยยับก็เริ่มมีกำไรขึ้นมาบ้างแล้ว

     อันที่จริง เนื้อหาของโฆษณาอันใหม่ที่ครูสาวแนะนำนั้นสั้นและง่ายมาก มีเพียงแค่ 12 ตัวอักษรเท่านั้นเอง คือ เด็ก ๆ เช้าชมอะควาเรียมฟรีเหมือนกันทุกคน

ช่างเป็นครูสาวที่ฉลาดมากจริง ๆ ไม่เก็บตังค์กับเด็กแต่ไปเก็บตังค์ที่พ่อแม่ เพราะสิ่งที่เด็กชอบก็มักจะรบเร้าให้ผู้ใหญ่ซื้อให้ แม้จะไม่ค่อยเต็มใจก็ตาม และอีกอย่างเวลาเด็กไปอะควาเรียมก็ต้องไปกับพ่อแม่(เพื่อจ่ายเงิน) ก็เป็นกลยุทธ์ทางธุรกิจอันหนึ่ง  แต่เหนือสิ่งอื่นใด ในเรื่องมีครูเข้ามาเกี่ยวด้วยเพราะ วันที่ 10 กันยายนของทุกปี เป็นวันครูแห่งชาติของจีน ซึ่งปี ค.ศ.2012 นี้ก็เป็นครั้งที่ 28 แล้วจร้า

女教师的指导

一个城市里新开了一家海洋馆。由于地处北方, 人们都没见过海, 所以对新开的海洋馆充满了好奇。但是海洋馆的门票要 150 元一张, 很多人都嫌贵, 所以海洋馆开张第一年参观的人很少, 眼看就要关门了。为了改变这种状况, 海洋馆的经理在电视和报纸上打广告，征求能使海洋馆起死回生的金点子。 

          一天，一个女教师来到海洋馆，她对经理说她可以让海洋馆的生意好起来。

          经理按照她说的在电视台打出了新广告，一个月后，来海洋馆参观的人天天爆满，这些人当中有三分之一是儿童，三分之二则是带着孩子的父母。三个月后，原来赔钱的海洋馆开始盈利了。

          其实, 海洋馆打出的新广告内容很简单，只有 12 个字：儿童到海洋馆参观一律免费。

Translated: Zab Chinese Story

Source: Lao Shi Jie De Gu Shi

ได้โปรดอย่าดูถูก!

ได้โปรดอย่าดูถูก!

หลู่ซวิ่นเป็นนักประพันธ์ที่มีชื่อเสียงของประเทศจีน ผลงานของท่านมีเป็นจำนวนมาก หนึ่งในผลงานที่มีชื่อเสียงก็คือเรื่อง ประวัติจริงของอาคิว(อาคิวเป็นตัวเอกของเรื่องที่ถูกผู้คนเหยียดหยาม แต่มักจะปลอบใจว่าตนเองเป็นผู้ชนะตลอดเวลา) นอกจากนี้ หลู่ซวิ่นยังมีเรื่องเล่าที่น่าสนุกและน่าสนใจอยู่อีกเป็นจำนวนมาก ซึ่งหนึ่งในเรื่องเหล่านั้นก็คือเรื่องนี้:

      มีวันหนึ่ง หลู่ซวิ่นใส่เสื้อผ้าที่ทั้งเก่าและขาดไปตัดผมที่ร้านทำผมแห่งหนึ่ง ช่างตัดผมเห็นว่าเขาใส่เสื้อผ้าธรรมดา เชย ๆ และดูเหมือนจะสกปรกมาก รู้สึกว่าเขาน่าจะเป็นคนขอทาน จึงตัดผมให้หลู่ซวิ่นอย่างลวก ๆ สุกเอาเผากิน ตัดผมเสร็จแล้ว หลู่ซวิ่นก็ควักเงินจากในประเป๋ากางเกงอย่างลวก ๆ แล้วส่งให้ช่างตัดผม และเดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังมามองเลย ช่างตัดผมนับเงินอย่างละเอียด ก็พบว่าหลู่ซวิ่นให้เงินแก่เขานั้นมาก ๆ จริง ช่างตัดผมดีใจมาก

      หลายเดือนต่อมา หลู่ซวิ่นก็มาตัดผมอีก ช่างตัดผมจำหลู่ซวิ่นได้ว่าเป็นลูกค้าที่ให้เงินแก่เขามากเมื่อครั้งที่แล้ว ดังนั้นจึงปฎิบัติต่อหลู่ซวิ่นสุภาพเป็นพิเศษ พิถีพิถันในการตัดผมให้กับหลู่ซวิ่น แล้วยังพูดคุยเป็นกันเอง จนหลู่ซวิ่นนั้นพอใจเป็นอย่างมาก ใครจะรู้ว่าตอนจ่ายเงินค่าตัดผมนั้น หลู่ซวิ่นกลับบรรจงนับเงินอย่างระมัดระวัง ไม่ให้เกินไปเลยสักเหรียญเดียว ช่างตัดผมรู้สึกแปลกใจมาก จึงถามหลู่ซวิ่นว่าทำไม? หลู่ซวิ่นหัวเราะก่อนตอบว่า

หลู่ซวิ่น  :  คุณช่างตัดผม เมื่อครั้งที่แล้วคุณตัดผมให้ผมอย่างลวก ๆ สุกเอาเผากิน ผมก็จ่ายเงินให้คุณอย่างลวก ๆ แต่ครั้งนี้คุณตั้งอกตั้งใจตัดผมให้ผม ดังนั้นผมก็จ่ายเงินให้คุณอย่างตั้งใจเหมือนกัน !

      ช่างตัดผมได้ฟังแล้วรู้สึกละอายใจเป็นอย่างมาก รีบขอโทษหลู่ซวิ่นทันที

 หลู่ซวิ่นนี่ท่านสุดยอดจริง ๆ ทั้งงานประพันธ์ที่ยอดเยี่ยม ทั้งวาจาที่คารมคมคาย เชือดเฉือนใจได้อย่างนิ่ม ๆ เลยทีเดียว ก็เอาไว้เป็นข้อเตือนใจ ว่าอย่าดูคนที่ภายนอก เสื้อผ้ามันอาจหลอกตาเราได้ อย่าดูถูกคน ปฎิบัติและให้เกียรติคนอย่างเท่าเทียมกัน

请不要看不起!

鲁迅是中国著名的文学家, 他的著作很多，其中最著名的是《阿Q正传》。鲁迅有许多有趣的小故事, 其中一个是这样的:

有一天，鲁迅穿着一件破旧的衣服去理发店理发。理发师见他穿着很随便，而且看起来很脏，觉得他好像是个乞丐，就随随便便地给他剪了头发。理了发后，鲁迅从口袋里胡乱抓了一把钱交给理发师，便头也不回地走了。理发师仔细一数，发现他多给了好多钱，于是高兴极了。           一个多月后，鲁迅又来理发了。理发师认出他就是上回多给了钱的顾客，因此对他十分客气，很小心地给他理发，还一直问他的意见，直到鲁迅感到满意为止。谁知道付钱时，鲁迅却很认真地把钱数了又数，一个铜板也不多给。理发师觉得很奇怪，便问他为什么。鲁迅笑着说：“先生，上回你胡乱地给我剪头发，我就胡乱地付钱给你。这次你很认真地给我剪，所以我就很认真地付钱给你！” 理发师听了觉得很不好意思，连忙向鲁迅道歉。

Translated: Zab Chinese Story


Source: Lu Xun De Gu Shi

รีบส่งรองเท้า 1 ล้านคู่มาด่วน

รีบส่งรองเท้า 1 ล้านคู่มาด่วน

          มีโรงงานผลิตรองเท้าแห่งหนึ่งกำลังต้องการขยายตลาด บอสเจ้าของโรงงานจึงสั่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดคนหนึ่งไปสำรวจตลาดยังเกาะแห่งหนึ่ง ผู้จัดการฝ่ายการตลาดคนนั้นพอมาถึงเกาะ ก็พบว่าคนในท้องที่ต่างไม่ใส่รองเท้าเลยแม้แต่คนเดียว เมื่อกลับมาถึงโรงแรมที่พัก เขาจึงโทรศัพท์ไปรายงานบอสทันทีว่า

ผู้จัดการ  :  คนที่นี่ไม่นิยมใส่รองเท้ากันเลย ไม่มีลู่ทางทำการตลาดเลย

        บอสเจ้าของโรงงานหลังจากรับโทรศัพท์แล้ว ก็ครุ่นคิดพิจารณาอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุดก็ส่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดอีกคนหนึ่งไปทำการสำรวจตลาดอีกครั้งหนึ่ง เมื่อผู้จัดการคนที่ 2 มาถึงเกาะแห่งนี้ เห็นว่าคนที่นี่เดินเท้าเปล่ากันทุกคน ไม่มีใครใส่รองเท้าเลย จึงดีใจมาก พอกลับถึงโรงแรมก็รีบโทรศัพท์หาบอสทันทีว่า

ผู้จัดการคนที่2  :  คนบนเกาะนี้ไม่ใส่รองเท้าเลย ศักยภาพทางการตลาดมีมากจริง ๆ รีบส่งรองเท้า 1 ล้านคู่มาด่วนจี๋ !

  จากเรื่องนี้จะเห็นได้ว่า ในสถานการณ์เดียวกัน แต่มีการใช้มุมมองที่แตกต่างกันมาจัดการกับปัญหา ก็เป็นการคิดนอกกรอบอีกวิธีหนึ่ง เหมือนกับเป็นการพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ซึ่งก็อาจจะเป็นเส้นทางสู่ความสำเร็จได้ เมื่อเจอปัญหาหรืออุปสรรค ก็ลองคิดหลาย ๆ วิธีดูกันเน้อ

快寄一百万双鞋子过来

            有一家鞋子制造厂要扩大市场，工厂老板便派一名市场经理到一个岛上调查市场。那名市场经理一抵达，发现当地的人们都没有穿鞋子的习惯。回到旅馆，他马上打电话告诉老板说：“这里的居民从不穿鞋，此地无市场。” 

          老板接到电话后，思索良久, 又派了另一名市场经理去实地调查。当这名市场经理一见到当地人们赤足，没穿任何鞋子的时候，心中兴奋万分，一回到旅馆，他马上给老板打电话说：“此岛居民无鞋穿，市场潜力巨大．快寄一百万双鞋子过来!”

Translated: Zab Chinese Story

Source: Ying Xiao Dian Gu

 

เด็กแกล้งโง่

เด็กแกล้งโง่

มีเด็กน้อยคนหนึ่ง ทุกคนต่างพูดว่าเขาโง่ เพราะว่าถ้ามีคนให้เงินเหรียญ 5 เหมา(ประมาณ 2.5 บาท)กับ เหรียญ 1 หยวน(ประมาณ 5 บาท)แล้ว เขามักจะเลือกเหรียญ 5 เหมา ไม่เอาเงิน 1 หยวน  มีคนไม่เชื่อว่าจะมีเด็กแบบนี้ จึงหยิบเหรียญออกมา เหรียญแรกเป็น 1 หยวน อีกเหรียญเป็น 5 เหมา แล้วก็เรียกเด็กน้อยคนนี้มาเลือกเหรียญได้ตามใจชอบ ผลลัพธ์ก็คือเด็กน้อยคนนั้นนึกไม่ถึงว่าจะเลือกเหรียญ 5 เหมาจริง ๆ คนคนนั้นรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง จึงถามเด็กคนนั้นว่า

ชายคนหนึ่ง  :  ทำไมอ่ะ? หนูแยกไม่ออกจริง ๆหรอว่าเหรียญไหนมีค่าเท่าไร?

เด็กน้อย      :  ถ้าหากผมเลือกเหรียญ 1 หยวน ทีหลังก็จะไม่มีเงินซื้อขนมกินอีกนะซิ !

นี่ก็เป็นจุดที่ฉลาดของเด็กคนนี้ จริง ๆ แล้ว ถ้าหากเด็กคนนี้เลือกเงิน 1 หยวน ก็จะไม่มีคนยอมมาเล่นเกมส์นี้กับเขาแน่ แทนที่่เด็กคนนี้ น่าจะได้เพียงแค่เงิน 1 หยวน แต่เด็กคนนี้กลับเลือกที่จะหยิบเหรียญ 5 เหมา แกล้งทำให้ตัวเองเป็นคนโง่ ดังนั้น ถ้าแกล้งเป็นคนโง่ยิ่งนาน เด็กคนนี้ก็จะยิ่งได้เงินเยอะ ในที่สุดสิ่งที่เด็กคนนี้จะได้รับก็คือ เงินหลายเท่าตัวของเงิน 1 หยวน

 ใครที่คิดว่าเด็กใสซื่อ บริสุทธิ์ อาจจะต้องคิดใหม่ โดยเฉพาะเด็กสมัยนี้!! เนื่องจากวันนี้เป็นวันเด็กแห่งชาติของจีน(วันที่ 1 มิถุยายนของทุกปี) ก็เลยอัพเรื่องนี้ดู

小孩把自己装成傻子

          有一个小孩，大家都说他傻，因为如果有人同时给他5毛和1元的硬币，他总是选择5毛，而不要1元。有个人不相信，就拿出两个硬币，一个1元，一个5毛，叫那个小孩任选其中一个，结果那个小孩居然真的挑了5毛的硬币。那个人觉得非常奇怪，便问那个孩子：“难道你真的不会分辨硬币的币值吗?”

           孩子小声说：“如果我选择了1元钱，以后就没有钱买糖吃了!” 　　

          这就是那个小孩的聪明之处。的确，如果他选择了1元钱，就没有人愿意继续跟他玩下去了，而他得到的，也只有1元钱！但他拿5毛钱，把自己装成傻子，于是傻子当得越久，他就拿得越多，最终他得到的，将是1元钱的若干倍！

Translated : Zab Chinese Story

Source: Er Tong De Gu Shi

 

ซื้อคฤหาสน์ด้วยเงินเพียง1แสน

ซื้อคฤหาสน์ด้วยเงินเพียง1แสน

 

          มีชายชราคนหนึ่งอาศัยอยู่ตามลำพัง ไม่มีลูกหลาน ร่างกายอ่อนแอมีสารพัดโรคคอยรุมเร้า เขาจึงตัดสินใจจะย้ายไปอยู่บ้านพักคนชรา ชายชราจึงประกาศขายคฤหาสน์หลังงาม ราคาต่ำสุด 8 แสนหยวน แต่มีคนเป็นจำนวนมากต่างพูดกันเซ็งแซ่ว่าราคามากถึง 1 ล้านหยวน  ซึ่งราคาบ้านก็ยังคงเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ชายชรานั่งกลุ้มใจอยู่ที่โซฟา ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้า เป็นทุกข์ ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหาสุขภาพที่ไม่เอื้ออำนวย เขาก็คงไม่ต้องขายบ้านหลังนี้ที่อยู่เป็นเพื่อนกับเขามาตั้งครึ่งค่อนชีวิต

          มีชายหนุ่มคนหนึ่งแต่งกายธรรมดา ๆ มาหาชายชรา ทำความเคารพด้วยการโค้งคำนับ พูดด้วยเสียงโทนต่ำว่า

ชายหนุ่ม  :  คุณลุงครับ ผมก็อยากจะซื้อคฤหาสน์หลังนี้ แต่ผมมีเงินอยู่แค่ 1 แสนหยวน แต่ว่าถ้าหากคุณลุงขายบ้านให้กับผม ผมรับประกันว่าจะให้คุณลุงอาศัยอยู่บ้านหลังนี้ของคุณลุงตามเดิม แล้วคุณลุงยังสามารถดื่มชา อ่านหนังสือพิมพ์ เดินเล่น โดยมีผมอยู่คอยเป็นเพื่อนกับคุณลุงอีกด้วย มีความสุขในทุก ๆวัน เชื่อผมเถอะน่ะครับ ผมจะใช้หัวใจมาดูแลคุณลุงเองครับ

         ชายชราพยักหน้าอย่างยิ้ม ๆ แล้วต่อมาก็จัดการขายบ้านหลังนี้ให้กับชายหนุ่มคนนี้

         ความฝันกลายเป็นจริง ในบางครั้ง ขอเพียงแต่คุณใช้จิตใจที่แท้จริงในการรักคน ก็เพียงพอแล้ว

只有10万块钱就能买到住宅

有位孤独的老人，无儿无女，又体弱多病。他决定搬到养老院去。老人宣布出售他漂亮的住宅。底价80万块，但人们很快就将它炒到了100万块。价钱还在不断攀升。老人深陷在沙发里，满目忧郁，要不是健康情形不行，他是不会卖掉这栋陪他度过大半生的住宅的。

　　一个衣着朴素的青年来到老人眼前，弯下腰，低声说：“先生，我也好想买这栋住宅，可我只有10万块钱。可是，如果您把住宅卖给我，我保证会让您依旧生活在这里，和我一起喝茶，读报，散步，天天都快快乐乐的——相信我，我会用整颗心来照顾您！”

　　老人微笑着点了点头，把住宅卖给了他。

      完成梦想，有时，只要你拥有一颗爱人之心就可以了。

 

Translated: Zab Chinese Story

Source: Yin Xiang De Gu Shi

สวัสดีปีใหม่ไทย!!!

พระพุทธเจ้าจัดการกับคนที่มาด่าอย่างไร

พระพุทธเจ้าจัดการกับคนที่มาด่าอย่างไร

         ในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าเคยถูกด่ากระทบกระเทียบเปรียบเปรยและอิจฉาต่าง ๆ นานา ซึ่งเรื่องเหล่านี้ไม่สามารถทำอะไรพระองค์ได้ พระพุทธเจ้าทรงมีจิตใจที่สงบ เงียบไม่พูด ไม่มีท่าทีกระโตกกระตาก มุ่งมั่นทำเรื่องของตัวเองให้ดีที่สุด

        อยู่มาวันหนึ่ง หลังจากที่มีคนมาด่าพระองค์เสร็จแล้ว พระพุทธองค์ทรงถามอย่างยิ้ม ๆว่า

พระพุทธเจ้า  :  โยม ถ้ามีคนคนหนึ่งส่งของให้กับคนคนหนึ่ง แล้วถ้าคนคนนั้นไม่รับของดังกล่าว ถ้าอย่างนั้น ของที่ส่งให้จะตกเป็นของใคร?

        คนที่มาด่าตอบโดยไม่ต้องคิดว่า

คนที่มาด่า       :      แน่นอนก็ต้องตกเป็นของคนที่ส่งของให้ซิ

พระพุทธเจ้า    :      ถ้างั้นก็ถูกต้องแล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปที่โยมมาด่าอาตมา ถ้าหากอาตมาไม่รับคำด่าของโยม แล้วคำด่านั้นจะตกอยู่ที่ใคร?

         หลังจากที่ได้ฟังคำถามอันยอดเยี่ยมที่เต็มไปด้วยปฎิภาณไหวพริบของพระพุทธเจ้าแล้ว คนที่มาด่านั้นก็ตกตะลึง นิ่งอึ้งพูดไม่ออก นับแต่นั้นมา เขาก็ไม่มาด่าพระพุทธเจ้าอีกเลย

 แง่คิดที่ได้จากเรื่องนี้ ไม่ว่าจะทำเรื่องอะไรก็ตาม  ในการประสบสำเร็จนั้นมักพบเจอการใส่ร้ายป้ายสีจากบางคนที่ไม่หวังดี คนฉลาดมักจะใช้ความเงียบสยบความเคลื่อนไหว ข่าวลือก็จะถูกทำลายหายไปด้วยตัวของมันเองโดยอัตโนมัติ

释迦牟尼佛如何应对人的谩骂

         有一段时间，释迦牟尼经常遭到一个人的嫉妒和谩骂。对此，他心平气和，沉默不语，不动声色，专心致志地做好自己的事情。   
          一天，当那个人骂累了以后，释迦牟尼微笑着问：“我的朋友，当一个人送东西给别人，别人不接受，那么，这个东西是属于谁的呢？”   
　　   那个人不假思索地回答：“当然是属于送东西人自己的了。”   
　　   释迦牟尼说：“那就对了。到今天为止，你一直在骂我。如果我不接受你的谩骂，那么谩骂又属于谁呢？”

          听了释迦牟尼充满智慧和实力的妙问, 那个人为之一怔, 哑口无言。从此, 他再也不敢谩骂释迦牟尼了。

无论做什么事, 你的成功都会遭致一些人的诽谤。聪明的人通常保持沉默。谣言自然不攻自破。

Translated: Zab Chinese Story

Source: Shi Jia Mou Ni De Gu Shi

ขี้เกียจนัก ต้องเจออย่างงี้

ขี้เกียจนัก ต้องเจออย่างงี้

มีผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อว่า เสี่ยวมู่ ขี้เกียจขั้นเทพ มีครั้งหนึ่ง เสี่ยวมู่ไปทำธุระ จึงไปพักบ้านเพื่อนอยู่ซัก 2-3 วัน ตื่นนอนตอนเช้า เสี่ยวมู่ไม่จัดเก็บที่นอนให้เป็นระเบียบ เพื่อนก็จำยอมต้องมาเก็บที่นอนให้

เสี่ยวมู่   :  ถึงยังไงตอนกลางคืนก็ต้องนอน ตอนนี้ไม่ต้องไปเก็บหรอก!

            หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เพื่อนกำลังล้างชาม

เสี่ยวมู่   :  ถึงยังไงมื้อหน้าก็ยังต้องกิน ตอนนี้ไม่ต้องไปล้างหรอก!

            ตกดึกถึงตอนกลางคืน เพื่อนบอกให้เสี่ยวมู่ไปอาบน้ำ

เสี่ยวมู่   :  ถึงยังไงก็ต้องสกปรกอยู่ดี ตอนนี้ก็ไม่ต้องไปอาบหรอก!

            วันรุ่งขึ้น ตอนกำลังกินข้าว เพื่อนก็กินเฉพาะของตนเอง ไม่สนใจเสี่ยวมู่

เสี่ยวมู่   :  อาหารฉันล่ะ?

เพื่อน    :  ถึงยังไงกินแล้วก็ต้องหิว แล้วแกจะกินทำไม?

            ตอนกำลังจะนอน เพื่อนก็เอาแต่นอน ไม่สนใจเสี่ยวมู่

เสี่ยวมู่   :  ให้ฉันนอนที่ไหนอ่ะ?

เพื่อน    :  ถึงยังไงไม่ช้าไม่เร็วก็ต้องตื่น แล้วแกจะนอนทำไม?

            คนขี้เกียจอย่างเสี่ยวมู่เริ่มกระวนกระวายใจแล้ว

เสี่ยวมู่   :  ไม่กิน ไม่นอน จะให้ฉันตายใช่ไหม?

เพื่อน    :  ก็ใช่อ่ะดิ ถึงยังไงคนเราก็ต้องตาย แล้วแกจะมีชีวิตอยู่ทำไม?

               

  ในสังคมเรานี้ก็ยังมีคนแบบเสี่ยวมู่อยู่เป็นจำนวนมาก ขี้เกียจ เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ 

ถ้าหลบหลีกหรือหลีกเลี่ยงได้ก็ดี หรือไม่ก็สั่งสอนซะให้รู้ความผิดของตัวเอง  แต่ทางที่ดีที่สุดก็คงต้องเตือนตัวเองไม่ให้เป็นคนเกียจคร้าน ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน

懒人是这样处理的!!

                有一个人叫小木, 他特别懒, 有一次, 小木去办事, 要在朋友家住几天。

                早晨起床后, 小木不整理床铺, 朋友只好替他整理。小木说:“反正晚上要睡觉, 现在何必去整理!” 吃完饭后, 朋友洗碗, 小木又说:“反正下一顿还要吃, 现在何必要去洗” 晚上, 朋友让小木洗澡，小木又说:“反正还是要脏的, 现在何必去洗!”

                第二天吃饭的时候, 朋友只 顾自己吃, 也不理小木。小木就问:“ 我的饭呢?” 朋友说:“反正吃了还要饿, 你又何必去吃!” 睡觉的时候, 朋友只管自己, 还不理小木。小木问: “我睡哪儿?” 朋友说:“反正迟早要醒, 你又何必要睡!” 懒人急了, 叫道:“不吃、不睡,不是要我死吗?” 朋友答道:“是啊, 反正总是要死, 你又何必活着!”

Translated: Zab Chinese Story

Source: Gao Xiao De Gu Shi