雷雨(LéiYǔ อ่านว่า
เหลย อวิ่) เป็นบทประพันธ์ของ曹禺(CáoYú อ่านว่า
เฉา อวิ๋) แสดงให้เห็นถึงโศกนาฏกรรมฉากใหญ่ในชีวิตของคนเรา
เป็นเพราะโชคชะตาที่กลั่นแกล้งคนอย่างหฤโหด เรื่องนี้ถือว่าเป็น “ต้นแบบของละครเวทีแบบอัตถนิยมหรือสัจนิยม(Realism)ของประเทศจีน”
ผู้ประพันธ์ใช้กลวิธีในการเขียน
โดยดึงความต้องการที่กระหายในด้านอารมณ์ ออกมาบรรยาย
ใช้อารมณ์ในจิตใจที่ระทมทุกข์มามองชีวิตของตัวละครในเรื่องนี้
โดยอาศัยความสัมพันธ์ของสองครอบครัวที่เกี่ยวพันกันทางด้านสายเลือดและจริยธรรม
วิเคราะห์ถึงการทำชั่วอย่างร้ายแรงที่ส่งผลกระทบต่อสังคมและประวัติศาสตร์
1.เรื่องย่อ
ณ
ฤดูร้อนของต้นศตวรรษที่ 20 หรือราว ค.ศ.1920
อากาศร้อนอบอ้าว ไม่มีแสงแดด ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมพายุกำลังจะมา “โจวผู่หยวน” เจ้าของคฤหาสน์ตระกูลโจวกง
เนื่องจากต้องจัดการกับการประท้วงหยุดงานของคนงานเหมืองแร่ จึงยุ่งอยู่กับปัญหานี้
แต่เมื่อกลับถึงบ้านก็ไม่เห็นภรรยา “ฝานอี๋” อีกด้านหนึ่งของบ้านในห้องรับแขก
สาวใช้ “ซื่อเฟิ่ง” กำลังกรองยาเตรียมให้คุณนายฝานอี๋ ซื่อเฟิ่ง เธอเป็นลูกสาวของ “หลู่กุ้ย”
หลู่กุ้ยพ่อของซื่อเฟิ่งมีนิสัยติดเหล้าเล่นการพนัน มีหนี้สินท่วมหัว
จึงแบกหน้ามาขอเงินลูกสาว แล้วพูดกับซื่อเฟิ่งว่า “ถ้าแกไม่ให้เงิน
ฉันจะเอาเรื่องรัก ๆ ใคร่ๆ ของแกกับคุณชายใหญ่ไปโพนทะนาให้ทั่ว” ซื่อเฟิ่งไม่มีทางเลือก
จึงจำใจให้เงินไป หลู่กุ้ยดีใจมาก จึงบอกซื่อเฟิ่งว่าคุณชายใหญ่ “โจวผิง”
กับแม่เลี้ยงของเขา ฝานอี๋ ลอบเป็นชู้กัน ซึ่งเป็นขณะเดียวกันกับที่คุณนายฝานอี๋เดินเข้าห้องรับแขกมาพอดี
เพื่อมาสอบถามข่าวคราวของคุณชายใหญ่โจวผิง พอคุณนายถามแบบนี้
ใจของซื่อเฟิ่งก็เต้นแรง คุณนายอยากเจอแม่ของซื่อเฟิ่ง
ใจของซื่อเฟิ่งยิ่งเต้นระรัวมากยิ่งขึ้น ทันใดนั้น “โจวชง”
ลูกชายที่คุณนายฝานอี๋ให้กำเนิดก็วิ่งกระโดดโลดเต้นเข้ามาในห้อง
เขาพูดกับแม่ว่า เขาอยากจะแบ่งค่าเทอมของตัวเองให้ซื่อเฟิ่งครึ่งหนึ่ง
เพื่อให้เธอได้ไปเรียนหนังสือ เพราะว่าเขาก็กำลังตกหลุมรักซื่อเฟิ่งอยู่เช่นกัน
ในขณะเดียวกันนี้นี่เอง โจวผิงก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก
เขาบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะไปโรงงานเหมือง เพื่อพูดคุยปรึกษาหารือกับพ่อ
โจวผิงเป็นลูกชายของโจวผู่หยวนกับสาวใช้คนหนึ่งในบ้านของเขา
ในตอนนั้น โจวผู่หยวนยังเป็นคุณชายใหญ่ของครอบครัวตระกูลขุนนางศักดินา
และได้พบรักกับ “เหมยซื่อผิง” ซึ่งเป็นลูกสาวของป้าเหมยที่เป็นคนรับใช้
ซื่อผิงได้ให้กำเนิดลูกชาย 2 คนกับเขา
แต่เพราะว่าพ่อของโจวผู่หยวนไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ ดังนั้น
สามวันต่อมาที่ซื่อผิงให้กำเนิดลูกชายคนที่ 2
ซึ่งตรงกับคืนวันตรุษจีนพอดีก็ถูกไล่ออกจากบ้าน
ซื่อผิงอุ้มลูกชายฝ่าสายลมหิมะที่โหมกระหน่ำ แล้วตัดสินใจกระโดดลงแม่น้ำฆ่าตัวตาย
ฝานอี๋เป็นภรรยาคนที่
3 ของโจวผู่หยวน
ฝานอี๋อายุมากกว่าโจวผิงเพียงแค่ 7 ปีเท่านั้น ใบหน้าของเธอขาวซีด
แต่โครงหน้าของเธอนับว่าสวยมาก ที่หว่างคิ้วจะเห็นความกลัดกลุ้มได้อย่างชัดเจน
เธอมีอาการโรคประสาท เธอไม่ได้รับความอบอุ่น เท่าที่ควร
เนื่องจากไปรักโจวผิงที่เป็นคนอ่อนแอ ฝานอี๋ขอพบแม่ของซื่อเฟิ่ง
และขอให้นางพาซื่อเฟิ่งกลับไป เพื่อจะได้โจวผิงกลับคืนมา
雷雨由剧作家曹禺创作，所展示的是一幕人生大悲剧，是命运对人残忍的作弄。《雷雨》是“中国话剧现实主义的基石”。作者出于一种“情感的迫切的需要”，“以一种悲悯的情怀来俯视这片土地上的人们”，通过两个在伦理血缘上有着千丝万缕联系的家庭，剖析了社会和历史的深重罪孽。
1.内容介绍
20年代一个夏天，气候闷热逼人，室外没有阳光，天空昏暗，暴风雨即将来临。周公馆的老爷周朴园由于处理矿工罢工，一直忙于公务，回到家里没有看到太太蘩漪。客厅里侍女四凤正在滤药，她的父亲鲁贵昨天连喝带赌，欠了别人的债，正厚着脸皮向女儿要钱呢，“如果你不给，我就要把你和大少爷之间的私情张扬出去。”四凤无奈，只得给他钱打发他走，鲁贵一高兴，告诉四凤大少爷周萍和他的继母蘩漪有乱伦关系，正在这时蘩漪走进客厅，向四凤打听大少爷周萍的消息。太太这么一问，四凤心里更紧张了，太太又请她母亲来，不知安的什么心。这时，蘩漪的亲生儿子周冲蹦蹦跳跳地跑进来，他对母亲说，他想把自己的学费分一半给四凤，好让她去上学，因为他正热恋着四凤。正当此时，周萍走进了客厅，他说他明天要离家到矿上去，找父亲谈一谈。
周萍是周朴园同他家的一个侍女生的孩子。那时候，周朴园还是个封建官僚家庭的大少爷，与仆人梅妈的女儿梅侍萍相爱，侍萍为他生了两个儿子，因周家老太爷不同意这门亲事，所以在侍萍生下第二个孩子第三天，大年夜的晚上被赶出家门，她抱着孩子冒着暴风雪投河自尽。后周家几次搬家。
蘩漪是周朴园的第三个太太，她只比周萍大7
岁，她脸色苍白，面部轮廓很美，眉目间显出忧郁，她有些神经症，得不到任何温情，因而爱上软弱的周萍。蘩漪让四凤的母亲鲁妈来，就是要让她把四凤带走，重新得到周萍。
Translated: Zab Chinese Story
Source: Baike
