ขี้เกียจนัก ต้องเจออย่างงี้

ขี้เกียจนัก ต้องเจออย่างงี้

มีผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อว่า เสี่ยวมู่ ขี้เกียจขั้นเทพ มีครั้งหนึ่ง เสี่ยวมู่ไปทำธุระ จึงไปพักบ้านเพื่อนอยู่ซัก 2-3 วัน ตื่นนอนตอนเช้า เสี่ยวมู่ไม่จัดเก็บที่นอนให้เป็นระเบียบ เพื่อนก็จำยอมต้องมาเก็บที่นอนให้

เสี่ยวมู่   :  ถึงยังไงตอนกลางคืนก็ต้องนอน ตอนนี้ไม่ต้องไปเก็บหรอก!

            หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เพื่อนกำลังล้างชาม

เสี่ยวมู่   :  ถึงยังไงมื้อหน้าก็ยังต้องกิน ตอนนี้ไม่ต้องไปล้างหรอก!

            ตกดึกถึงตอนกลางคืน เพื่อนบอกให้เสี่ยวมู่ไปอาบน้ำ

เสี่ยวมู่   :  ถึงยังไงก็ต้องสกปรกอยู่ดี ตอนนี้ก็ไม่ต้องไปอาบหรอก!

            วันรุ่งขึ้น ตอนกำลังกินข้าว เพื่อนก็กินเฉพาะของตนเอง ไม่สนใจเสี่ยวมู่

เสี่ยวมู่   :  อาหารฉันล่ะ?

เพื่อน    :  ถึงยังไงกินแล้วก็ต้องหิว แล้วแกจะกินทำไม?

            ตอนกำลังจะนอน เพื่อนก็เอาแต่นอน ไม่สนใจเสี่ยวมู่

เสี่ยวมู่   :  ให้ฉันนอนที่ไหนอ่ะ?

เพื่อน    :  ถึงยังไงไม่ช้าไม่เร็วก็ต้องตื่น แล้วแกจะนอนทำไม?

            คนขี้เกียจอย่างเสี่ยวมู่เริ่มกระวนกระวายใจแล้ว

เสี่ยวมู่   :  ไม่กิน ไม่นอน จะให้ฉันตายใช่ไหม?

เพื่อน    :  ก็ใช่อ่ะดิ ถึงยังไงคนเราก็ต้องตาย แล้วแกจะมีชีวิตอยู่ทำไม?

               

  ในสังคมเรานี้ก็ยังมีคนแบบเสี่ยวมู่อยู่เป็นจำนวนมาก ขี้เกียจ เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ 

ถ้าหลบหลีกหรือหลีกเลี่ยงได้ก็ดี หรือไม่ก็สั่งสอนซะให้รู้ความผิดของตัวเอง  แต่ทางที่ดีที่สุดก็คงต้องเตือนตัวเองไม่ให้เป็นคนเกียจคร้าน ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน

懒人是这样处理的!!

                有一个人叫小木, 他特别懒, 有一次, 小木去办事, 要在朋友家住几天。

                早晨起床后, 小木不整理床铺, 朋友只好替他整理。小木说:“反正晚上要睡觉, 现在何必去整理!” 吃完饭后, 朋友洗碗, 小木又说:“反正下一顿还要吃, 现在何必要去洗” 晚上, 朋友让小木洗澡，小木又说:“反正还是要脏的, 现在何必去洗!”

                第二天吃饭的时候, 朋友只 顾自己吃, 也不理小木。小木就问:“ 我的饭呢?” 朋友说:“反正吃了还要饿, 你又何必去吃!” 睡觉的时候, 朋友只管自己, 还不理小木。小木问: “我睡哪儿?” 朋友说:“反正迟早要醒, 你又何必要睡!” 懒人急了, 叫道:“不吃、不睡,不是要我死吗?” 朋友答道:“是啊, 反正总是要死, 你又何必活着!”

Translated: Zab Chinese Story

Source: Gao Xiao De Gu Shi

ขากางเกงหายไปไหน?

ขากางเกงหายไปไหน?

 

            มีครอบครัวหนึ่ง สามีกำลังเตรียมตัวจะไปแสดงปาฐกถาที่งานประชุมแห่งหนึ่งซึ่งสำคัญมาก เพื่อสิ่งนี้แล้ว ภรรยาจึงซื้อสูทใหม่เอี่ยมอ่องให้กับสามีหนึ่งชุด ถึงเวลาอาหารค่ำของครอบครัวที่สุขสันต์นี้ ภรรยาจึงถามว่า

ภรรยา   :  สูทตัวใหม่นี่OKไหม ใส่พอดีตัวไหม?

สามี      :  เสื้อดี ไม่มีปัญหา แต่กางเกงยาวเกินไปซัก 2 ซ.ม. ได้มั้ง แต่ก็ไม่เป็นไร ยังใส่ได้อยู่

            ตอนกลางคืน สามีนอนหลับปุ๋ยไปนานแล้ว แต่แม่ของสามีกลับนอนไม่หลับ กำลังครุ่นคิดถึงการแสดงปาฐกถาอันสำคัญมากของลูกชายอยู่

แม่สามี  :  ขาสูทกางเกงยาวออกอย่างนี้จะใช้ได้เหรอ ถึงยังไงคนแก่อย่างเราก็นอนไม่หลับอยู่แล้ว

เมื่อแม่สามีคิดได้เช่นนี้ จึงลุกขึ้นจากเตียง เอากรรไกรมาตัดขากางเกงสูทออก 2 ซ.ม. แล้วเย็บอย่างดีรีดจนเรียบ หลังจากนั้นก็เข้านอนอย่างสบายใจ เมื่อเวลาเดินมาถึงตี 5 ครึ่ง ถึงคราวที่ภรรยาตื่นนอน ก็นึกถึงเรื่องกางเกงชุดสูทขึ้นมาได้ และยังพอมีเวลาอยู่ จึงหยิบกางเกงมาตัดขาออก 2 ซ.ม. (แล้วก็เหมือนแม่สามี) เย็บเสียดิบดีรีดจนกลีบโง้ง หลังจากนั้นก็ไปทำอาหารเช้า ชั่วประเดี๋ยวเดียว ลูกสาวก็ตื่นขึ้น (คุณผู้อ่านคงนึกออกใช่ไหม? ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่ออีก) เห็นว่าแม่ยังทำอาหารเช้าไม่เสร็จ จึงนึกถึงขากางเกงของพ่อขึ้นมาได้ คิดในใจว่าอยากจะทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอบแทนพ่อบ้าง จึงเอาขากางเกงสูทมาตัดออก(อีก) 2 ซ.ม. เย็บอย่างสวย รีดอย่างงาม...(งามพระทัยพะย่ะคะ)

เรื่องก็เป็นแบบนี้ กางเกงตัวนึงที่ยาวเกินแค่ 2 ซ.ม.แต่ถูกพวกเธอเธอทั้ง 3 คน ค่อย ๆ ตัดออกถึง 3 ครั้งด้วยกัน เมื่อสามีเตรียมการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงตอนใส่เสื้อผ้าชุดสูท (ซึ่งถูกตัดขาออกไปหลายครั้งมาก) ก็พบว่ากางเกงตัวนี้สั้นมากกจนไม่สามารถจะใส่ได้เลย

  คำถาม ขากางเกงสูทตัวนี้ถูกตัดออกไปทั้งหมดกี่ซ.ม.? ล้อเล่นไม่ใช่

 นี่เป็นตัวอย่างของการหวังดี ที่ขาดการติดต่อสื่อสารซึ่งกันและกัน จนทำให้เกิดปัญหา

วิธีแก้ก็ควรที่จะพูดคุยกันให้มากขึ้น หรือว่าใช้Post-it เขียนแปะไว้ก็น่าจะได้ ความหวังดีก็จะได้ไม่เป็นหมัน

裤腿是在哪里的?

 

                有一个家庭, 丈夫要在一个重要会议上演讲, 为此, 妻子专门为他买了一身西服。晚饭时, 妻子问西服是否合身, 丈夫说上衣很好, 就是裤子长了两公分, 倒是能穿, 影响不大。

          晚上, 丈夫早早就睡了。可他的母亲却睡不着, 一直在琢磨着儿子这么重要的演讲, 西裤长了怎么能行, 反正人老了也睡不着, 就下床, 把西服的裤腿剪掉两公分, 缝好烫平, 然后安心地入睡了。到了早上五点半, 妻子睡醒了, 想起丈夫西裤的事, 觉得时间还来得及, 便拿来裤子剪掉两公分, 缝好烫平, 然后去做早餐了。一会儿, 女儿也起床了, 看妈妈的早餐还没有做好, 就想起爸爸西裤的事情, 心想自己也能为爸爸做点事情了, 便拿来西裤, 剪短两公分, 缝好烫平……

           就这样, 一条只长了两公分的裤子, 被她们三人连续剪短了三次。等这位丈夫做好了所有的准备, 再来换衣裤时, 却发现这条裤子已经短得不能再穿了。   

Translated: Zab Chinese Story

Source: Gao Xiao De Gu Shi

หนีโจรปล้นง่ายนิดเดียว

หนีโจรปล้นง่ายนิดเดียว

                วันหนึ่ง เสี่ยวกังชายวัยกลางคนไปเบิกเงินก้อนโตจากธนาคารและพกเงินก้อนนั้นติดตัวไว้ แล้วขี่จักรยานกำลังจะกลับคฤหาสน์ที่อยู่ในชนบท ในระหว่างทางพบกับโจรคนหนึ่ง ใช้ปืนพกบีบบังคับเสี่ยวกังให้ส่งเงินมา

                มีสำนวนจีนกล่าวไว้ว่า “เมื่อมีเรื่องจวนตัวก็จะเกิดสติปัญญา” เสี่ยวกังจึงแกล้งทำเป็นจำยอมกลัวจนตัวสั่น เอากระเป๋าตังค์ส่งออกไปให้ แล้วพูดว่า

                เสี่ยวกัง  :  “คุณโจรครับ เงินนี่ไม่ใช่ของผม เป็นของเจ้านายผม คุณโจรจะเอาไปใช้หรือว่าเจ้านายผมจะเอาไปใช้ มันก็เหมือนกัน คือไม่เกี่ยวกับผมอยู่แล้ว ขอร้องคุณโจรล่ะครับ ช่วยยิงปืน 2 นัดที่หมวกของผม ผมจะได้เอาไปอธิบายให้เจ้านายฟังว่าผมถูกปล้นไม่ได้ขโมยเงินนี้ไป Please, ขอร้องล่ะครับคุณโจร !

                 โจรรู้สึกว่าสิ่งนี้ก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไร จึงรับเอาหมวกของเสี่ยวกังมาแล้วยิง “ปั้ง ปั้ง”ไป 2 นัดติดต่อกัน เสี่ยวกังจึงพูดวิงวอนต่ออีกว่า

                เสี่ยวกัง  :  ช่วยยิงที่เสื้ออีกซัก 2 นัดเถอะครับ

                โจรจึงดึงเสื้อของเสี่ยวกังขึ้นมาแล้วยิง “ปั้ง ปั้ง”ไปอีก 2 นัด เสี่ยวกังยังไม่วายพูดวิงวอนต่อไปอีกว่า

                เสี่ยวกัง  :  ช่วยยิงบนแขนเสื้ออีกซัก 2 นัดเถอะครับคุณโจร ยิงให้ดีที่สุดทำเหมือนลูกปืนแฉลบโดนผิวหนัง ถ้าทำแบบนี้ได้เจ้านายก็จะเชื่อที่ผมพูดแน่ ๆ

                โจรเริ่มเบื่อหน่ายพร้อมกับพูดด่าทอ และกำลังจะยิงที่แขนเสื้อของเสี่ยวกัง แต่ไม่มีเสียงปืนดังออกมา!!! เพราะที่แท้ ลูกปืนถูกยิงออกไปหมดแล้ว เสี่ยวกังฉวยจังหวะนี้ถีบโจรไปเต็มแรงหนึ่งทีเต็ม ๆ โจรล้มหัวคะมำ (555 สมน้ำหน้า) วินาทีต่อมาเสี่ยวกังเก็บกระเป๋าตังค์ กระโดดขึ้นรถ ขี่ออกไปอย่างเร็วปรือ

  คำถาม เสี่ยวกังให้โจรยิงปืนไปกี่นัด? ล้อเล่น ไม่ใช่ ๆ ต้องชมเลยว่า เสี่ยวกังเก่งจริง ๆ
ที่เอาตัวรอดได้ สติมาปัญญาเกิด ใช้ได้ผล เรื่องนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องตลก
แต่ถ้าเจอเหตุการณ์ทำนองนี้ก็น่าลองเอาไปใช้ดูบ้าง (ถ้าไม่ขาสั่นซะก่อนนะ)

遇到强盗抢劫  对付的办法很简单

        有一天,  小刚从银行里取出了一笔巨款带在身上, 骑着自行车 去乡间别墅。半路上碰上一个强盗, 用手枪逼迫他把钱交。

                  他急中生智, 装作无可奈何又很害怕的一样, 把钱包拿了出来, 说道:“ 朋友, 这钱反正是我家主人的, 你花他花对我来说都一样。只求你在我的帽子上打两枪, 我回去了好向主人交代, 求你了!”

        强盗觉得这对自己无关紧要, 就接过小刚手里的帽子,“ 砰砰” 连放两枪。小刚又哀求道:“ 请在我的衣服上也打两枪吧。” 强盗扯起小刚的衣服, 又是“ 砰砰” 连放两枪。小刚又央求说:“ 请在我的袖筒上也打两枪, 子弹最好的擦伤皮肤, 这样主人就一定会相信我的话了。”

                     强盗厌烦的地一边骂, 一边对着小刚的袖筒开枪, 却没有打响。原来, 子弹打完了。小刚奋力一脚把强盗踢倒, 捡起钱包, 跳上车, 飞快地骑跑了。

Source: Zhuo Bie Lin De Gu Shi

Translated: Zab Chinese Story