ลูกบอลตกทำยังไงดี
เหวินเหยี้ยนปั๋ว เกิดเมื่อปีค.ศ.1006 เป็นขุนนางในสมัยราชวงศ์เป่ยซ่ง
เมื่อตอนเป็นเด็กเหวินเหยี้ยนปั๋วฉลาดเฉลียวมาก มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนที่เล่นกับเพื่อน
ๆ เล่นกันไม่ทันระวัง ลูกบอลตกเข้าไปในโพรงของต้นไม้ใหญ่ พวกเพื่อน ๆ
ลองเอามือยื่นเข้าไปในโพรงต้นไม้เพื่อหยิบลูกบอล แต่ว่าโพรงต้นไม้ลึกมากเหลือเกิน
เอื้อมยังไงก็เอื้อมไม่ถึงลูกบอกสักที
เหวินเหยี้ยนปั๋วมองดูต้นไม้แล้วคิดพิจารณาอยู่นิดหนึ่ง ก็พูดว่า
เหวินเหยี้ยนปั๋ว : ฉันคิดออกแล้ว ลองดูวิธีนี้ก็ได้
หลังจากนั้นเหวินเหยี้ยนปั๋วก็เรียกเพื่อน ๆ ให้ช่วยกันตักน้ำใส่ถังแล้วหิ้วมา แล้วก็เอาน้ำเทใส่ในโพรงต้นไม้ถังแล้วถังเล่า
ไม่ทันไรน้ำก็เต็มโพรงต้นไม้ แล้วลูกบอลก็ลอยโผล่ขึ้นมา
เรื่องราวในสมัยตอนเป็นเด็กของเหวินเหยี้ยนปั๋วที่เทน้ำเก็บลูกบอลนั้น เกิดขึ้นที่บ้านเกิดเมืองนอนของเขา
ซึ่งก็คือเมืองเจี้ยซิว มณฑลซานซี แล้วเรื่องเล่านี้ก็แพร่สะพัดไปทั่วประเทศจีน
เด็กฉลาดชาติเจริญ
ก็ยังเป็นคำที่ใช้ได้ในทุกยุคทุกสมัยจริง ๆ
เนื่องจากวันนี้เป็นวันเด็กแห่งชาติของจีน(วันที่ 1 มิถุนายนของทุกปี)
ก็เลยอัพเรื่องนี้เน้อ
球掉进一棵大树怎么办呢
文彦博，生于公元一零零六年，是北宋时期的政治家。文彦博自幼十分聪明，小时候与伙伴们玩球时，一不小心，球掉进一棵大树的树洞里去了。小朋友试着把手伸进树洞取球，可是树洞太深，怎么也够不着。文彦博看着树洞想了一会儿，说：“我有个办法，可以试一试。”随后他叫几个小朋友提来几桶水，把水一桶一桶往树洞里倒，不一会儿树洞里的水就满了，皮球也出来了。文彦博幼年用水取球的故事，就发生在他的祖籍——山西省介休市。这一故事在中国广为流传。
Translated: Zab Chinese Story
Source: Wen Yan Bo De Gu Shi
