คิดสักนิดก่อนพูด
เรื่องนี้ชี้ให้เห็นโทษของการพูดไม่รู้จักคิด เพราะฉะนั้น ก่อนพูดอะไรควรคิดพินิจให้ดี ความจริงแล้วเรื่องนี้ เป็นข้อสอบปลายภาคเทอม2ของเด็กป.2ของประเทศจีนเค้าโน้นหล่ะ แต่ความเจ๋งของมันอยู่ตรงที่ มันได้กลายมาเป็นข้อสอบHSKระดับ5 เมื่อประมาณกลางเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ใครที่ไปสอบอาจคุ้น ๆ อยู่บ้าง!!!
มีเจ้าของบ้านคนหนึ่งได้เชิญแขกเหรื่อมาทานอาหารที่บ้านของตน เมื่อถึงเวลา กลับมีแขกมาเพียงแค่ 3 คนเท่านั้น จึงพูดโพล่งบ่นออกไปว่า
เจ้าของบ้าน : นี่มันเกิดอะไรขึ้น แขกที่ควรมาแต่ดั้นไม่มา?
แขก 3 คนเมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ ก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงหาข้ออ้างเดินไปที่อื่น แต่ทว่าหลังจากนั้น แขกที่เหลืออีก 2 คนก็ค่อย ๆ ทยอยเดินออกมาเหมือนกัน มาทางด้านเจ้าของบ้าน เมื่อไม่เห็นแขก 3 คนแรกเดินกลับเข้ามา เจ้าของบ้านก็โกรธหันไปพูดกับแขกคนอื่นที่เดินทางมาถึงที่หลังว่า
เจ้าของบ้าน : แขกที่ไม่ควรกลับดั้นกลับซะนี่
ผลสุดท้าย เมื่องานเลี้ยงเริ่มต้นได้ไม่นาน บรรดาแขกเหรื่อก็ทยอยพากันมาลากลับ เจ้าของบ้านรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก
เรื่องนี้ชี้ให้เห็นโทษของการพูดไม่รู้จักคิด เพราะฉะนั้น ก่อนพูดอะไรควรคิดพินิจให้ดี ความจริงแล้วเรื่องนี้ เป็นข้อสอบปลายภาคเทอม2ของเด็กป.2ของประเทศจีนเค้าโน้นหล่ะ แต่ความเจ๋งของมันอยู่ตรงที่ มันได้กลายมาเป็นข้อสอบHSKระดับ5 เมื่อประมาณกลางเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ใครที่ไปสอบอาจคุ้น ๆ อยู่บ้าง!!!
考虑一下再说
有位主人请客, 约定的就要时间到了,但是只来了三位客人,主人很着急,便自言自语道: 怎么回事，该到的还没到？三位客人一听此言，很不高兴，便找借口走了。而后，其他客人陆陆续续到齐了，但不见前三位客人返回，于是主人伤感地对客人说：不该走的又走了。结果，客人们在宴席开始不久，纷纷找借口告辞了。主人感到非常的尴尬。
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น